fork
n. சுவைமுள், கவைக்கோல், கவடு, கவர்படு பிளவு, பிளவுபடும் இடம், கவர், கிளை, மண்வாரி, மண்ணைத்தோண்டவும் வாரி எறியவும் பயன்படும் உழவர் கருவி, இசைச்சுரம் எழுப்பும் கோல், கவைபடும் அம்புமுனை, முந்திரிக்கொடிக்குத் தாங்கலாகப் பயன்படுத்தப்படும் கவருடைய உதைகோல், மிதிவண்டிச் சட்டத்தில் சக்கரம் இணைக்கப்படும் இடம், சுரங்கத்தில் நீர்மம் படும் பள்ளத்தின் அடிப்பகுதி, கிளையிடை வளைவு, பாதைப்பிளவு, ஆற்றுப்பிரிவு, மின்வீச்சு, (வினை) கவடுபடு, கவர்பட்டுக் கிளைவிடு, மண்வாரி எடுத்துக்கொண்டு செல், கிளைவழித் திரும்பிச் செல், கவட்டுக்கோல் கொண்டு இயக்கு, கவைமுள் கொண்டு குத்து, படுபள்ள நீர்வாங்கி வற்றவை, சதுரங்க ஆட்டத்தில் ஒரே சமயத்தில் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட பக்கங்களிலிருந்து நெருக்கு.
Fork, n. Etym: [AS. forc, fr. L. furca. Cf. Fourch, Furcate.] 1. An instrument consisting consisting of a handle with a shank terminating in two or more prongs or tines, which are usually of metal, parallel and slightly curved; -- used from piercing, holding, taking up, or pitching anything. 2. Anything furcate or like of a fork in shape, or furcate at the extremity; as, a tuning fork. 3. One of the parts into which anything is furcated or divided; a prong; a branch of a stream, a road, etc.; a barbed point, as of an arrow. Let it fall . . . though the fork invade The region of my heart. Shak. A thunderbolt with three forks. Addison. 4. The place where a division or a union occurs; the angle or opening between two branches or limbs; as, the fork of a river, a tree, or a road. 5. The gibbet. [Obs.] Bp. Butler. Fork beam (Shipbuilding), a half beam to support a deck, where hatchways occur. -- Fork chuck (Wood Turning), a lathe center having two prongs for driving the work. -- Fork head. (a) The barbed head of an arrow. (b) The forked end of a rod which forms part of a knuckle joint. -- In fork. (Mining) A mine is said to be in fork, or an engine to "have the water in fork," when all the water is drawn out of the mine. Ure. -- The forks of a river or a road, the branches into which it divides, or which come together to form it; the place where separation or union takes place. Fork, v. i. [imp. & p. p. Forked; p. pr. & vb. n. Forking.] 1. To shoot into blades, as corn. The corn beginneth to fork. Mortimer. 1 2. To divide into two or more branches; as, a road, a tree, or a stream forks. Fork, v. t. Defn: To raise, or pitch with a fork, as hay; to dig or turn over with a fork, as the soil. Forking the sheaves on the high-laden cart. Prof. Wilson. To fork over or out, to hand or pay over, as money. [Slang] G. Eliot.