fissure
n. பிளவு, வெடிப்பு, பிளவினாலும் பாகங்களின் பிரிவினாலும் ஏற்படும் இடைச்சந்து பிளப்பு, முளைச் சுருக்கங்களிலள்ள நெடும்பள்ளம், முளை இடைச்சந்து, (வினை) பிளவு படுத்து, பிளவுறு.
Fis"sure, n. Etym: [L. fissura, fr. findere, fissum, to cleave, split; akin to E. bite: cf. F. fissure.] Defn: A narrow opening, made by the parting of any substance; a cleft; as, the fissure of a rock. Cerebral fissures (Anat.), the furrows or clefts by which the surface of the cerebrum is divided; esp., the furrows first formed by the infolding of the whole wall of the cerebrum. -- Fissure needle (Surg.), a spiral needle for catching together the gaping lips of wounds. Knight. -- Fissure of rolando (Anat.), the furrow separating the frontal from the parietal lobe in the cerebrum. -- Fissure of Sylvius (Anat.), a deep cerebral fissure separating the frontal from the temporal lobe. See Illust. under Brain. -- Fissure vein (Mining), a crack in the earth's surface filled with mineral matter. Raymond. Fis"sure, v. t. Defn: To cleave; to divide; to crack or fracture.