fiend
n. பேயிறை, சைத்தான், பேயுரு, கூளி, மனித எல்லை மீறிய கொடுமைக்காரர், சண்டாளர், குடிமுதலிய பழக்கங்களுக்கு அடிமைப்பட்டவர், மட்டுமீறிப்பழக்க வழக்கங்களுக்கு அடிமைப்பட்ட வெறியர், பொல்லாத பேர் வழி.
Fiend, n. Etym: [OE. fend, find, fiend, feond, fiend, foe, AS. feónd; akin to OS. fiond, D. vijand enemy, OHG. fiant, G. feind, Icel. fjand, Sw. & Dan. fiende, Goth. fijands; orig. p.pr. of a verb meaning to hate, AS. feón, feógan, OHG. fi, Goth. fijan, Skr. piy to scorn; prob. akin to E. feud a quarrel. *81. Cf. Foe, Friend.] Defn: An implacable or malicious foe; one who is diabolically wicked or cruel; an infernal being; -- applied specifically to the devil or a demon. Into this wild abyss the wary fiend Stood on the brink of Hell and looked a while. Milton. O woman! woman! when to ill thy mind Is bent, all hell contains no fouler fiend. Pope.