fiduciary
n. பொறுப்பாளர், தர்மகர்த்தா, (பெ.) பொறுப்பாண்மை சார்ந்த, பொறுப்புக்குரிய, பொறுப்பாகக்கொண்ட, பொறுப்பாகக் கொடுக்கப்பட்ட, தாள் நாணய வகையில் பொதுமக்களின் நம்பிக்கை அல்லது பிணைப்பத்திரங்கள் மீதி மதிப்புச் சார்ந்துள்ள.
Fi*du"ci*a*ry ( or ), a. Etym: [L. fiduciarus, fr. fiducia: cf. F. fiduciaire. See Fiducial.] 1. Involving confidence or trust; confident; undoubting; faithful; firm; as, in a fiduciary capacity. "Fiduciary obedience." Howell. 2. Holding, held, or founded, in trust. Spelman. Fi*du"ci*a*ry, n. 1. One who holds a thing in trust for another; a trustee. Instrumental to the conveying God's blessing upon those whose fiduciaries they are. Jer. Taylor. 2. (Theol.) Defn: One who depends for salvation on faith, without works; an Antinomian. Hammond.