excellency
n. மேதகைமை, மண்டலிகர் தூதர் நிலையினரைச் சுட்டியுரைக்கும் போது பதிவிப் பெயரின் முன்னோதனித்தோ வழங்கப்படும் மதிப்படைமொழிப்பட்டம், ஆளுநர் மனைவியர் பட்டம்.
Ex"cel*len*cy, n.; pl. Excellencies (. 1. Excellence; virtue; dignity; worth; superiority. His excellency is over Israel. Ps. lxviii. 34. Extinguish in men the sense of their own excellency. Hooker. 2. A title of honor given to certain high dignitaries, esp. to viceroys, ministers, and ambassadors, to English colonial governors, etc. It was formerly sometimes given to kings and princes.