embouchure
n. (பிர.) ஆற்றுவாய், பள்ளத்தாக்கின் வாயில், துளை இசைக்கருவியை வாயுடன் இணைக்கும் உறுப்பு, துளை இசைக்கருவி உறுப்புடன் வாயிணைப்பு.
Em`bou`chure", n. Etym: [F., fr. emboucher to put to the mouth; pref. em- (L. in) + bouche the mouth. Cf. Embouge, Debouch.] 1. The mouth of a river; also, the mouth of a cannon. 2. (Mus.) (a) The mouthpiece of a wind instrument. (b) The shaping of the lips to the mouthpiece; as, a flute player has a good embouchure.