elixir

n. அமுதம், உயிர்நீர், இறந்தவர்க்கு உயிர்தரவும் ஏனை, உலோகங்களைப் பொன்னாக மாற்றவும் வல்லதெனக் கருதப்பட்ட மருந்து நீர்மம், உள்ளுயிர்க்கூறு, ஊக்கந்தரும் பொருள், கற்பம், சஞ்சீவி, அருமருந்து, வடிநீர்.

---

E*lix"ir, n. Etym: [F. élixir, Sp. elixir, Ar. eliksir the philosopher's stone, prob. from Gr. ksha to burn.] 1. (Med.) Defn: A tincture with more than one base; a compound tincture or medicine, composed of various substances, held in solution by alcohol in some form. 2. (Alchemy) Defn: An imaginary liquor capable of transmuting metals into gold; also, one for producing life indefinitely; as, elixir vitæ, or the elixir of life. 3. The refined spirit; the quintessence. The . . . elixir of worldly delights. South. 4. Any cordial or substance which invigorates. The grand elixir, to support the spirits of human nature. Addison.

---