elegiac
n. புலம்பற்பாட்டு, (பெ.) புலம்பற்பாட்டுக்குரிய, துயர் தருகிற, நெடில் இணைகுறில் ஆன மூவகைச்சீர் ஆறு அல்லது ஐந்து கொண்ட அடியாலான.
E*le"gi*ac, a. Etym: [L. elegiacus, Gr. élégiaque. See Elegy.] 1. Belonging to elegy, or written in elegiacs; plaintive; expressing sorrow or lamentation; as, an elegiac lay; elegiac strains. Elegiac griefs, and songs of love. Mrs. Browning. 2. Used in elegies; as, elegiac verse; the elegiac distich or couplet, consisting of a dactylic hexameter and pentameter. E*le"gi*ac, n. Defn: Elegiac verse.