dwarf
n. குள்ளன், விலங்கில் கூழை, செடிமர இனத்தில் தன்னளவில் குறுகிய வளர்ச்சியுடையது, குள்ளத் தெய்வதம், கூளி, குறளி, வளர்ச்சிகுன்றியவர்., வளர்ச்சி குன்றியது, தன் இனத்தில் சிறியது, உஸ்ர் எடைமானத்துடன் தாழ் ஔதர்வுடைய விண்மீன், (பெயரடை) மிகச்சிறிய, குட்டையான, தடைப்பட்ட வளர்ச்சியுடைய, (வினை) வளர்ச்சியைத் தடு, வளர்ச்சிகுறுக்கு, ஒப்பீட்டால் சிறிதுபடுத்து, தொலைவால் மிகச் சிறியதாகத் தோன்றும் படி செய்.
Synonyms
lower, stunt, depress #noun pigmy, , abortion, puck
Antonyms
heighten, elevate, raise #noun giant, monster, hercules
Dwarf, n.; pl Dwarfs. Etym: [OE. dwergh, dwerf, dwarf, AS. dweorg, dweorh; akin to D. dwerg, MHG. twerc, G. zwerg, Icel. dvergr, Sw. & Dan. dverg; of unknown origin.] Defn: An animal or plant which is much below the ordinary size of its species or kind; especially, a diminutive human being. Note: During the Middle Ages dwarfs as well as fools shared the favor of courts and the nobility. Note: Dwarf is used adjectively in reference to anything much below the usual or normal size; as, dwarf tree; dwarf honeysuckle. Dwarf elder (Bot.), danewort. -- Dwarf wall (Arch.), a low wall, not as high as the story of a building, often used as a garden wall or fence. Gwilt. Dwarf, v. t. [imp. & p. p. Dwarfed; p. pr. & vb. n. Dwarfing.] Defn: To hinder from growing to the natural size; to make or keep small; to stunt. Addison. Even the most common moral ideas and affections . . . would be stunted and dwarfed, if cut off from a spiritual background. J. C. Shairp. Dwarf, v. i. Defn: To become small; to diminish in size. Strange power of the world that, the moment we enter it, our great conceptions dwarf. Beaconsfield.