duke

n. கோமகன், அரசகுடும்ப எல்லைக்குப் புறமாக உச்ச உயர்குடியினர் பட்டப்பெயர், கோமான், தனியுரிமையுடைய சிறு நிலச் சிற்றரசன், குலமரபுக்குழுவின் முதல்வன், (வர) பண்டை ரோமாபுரியின் பிற்பட்ட காலப் பேரரசனின் கீழள்ள மாகாணப் படைத்தள முதல்வர், பழவகை.

---

Duke n. Etym: [F. duc, fr. L. dux, ducis, leader, commander, fr. ducere to lead; akin to AS. teón to draw; cf. AS. heretoga (here army) an army leader, general, G. herzog duke. See Tue, and cf. Doge, Duchess, Ducat, Duct, Adduce, Deduct.] 1. A leader; a chief; a prince. [Obs.] Hannibal, duke of Carthage. Sir T. Elyot. All were dukes once, who were "duces" -- captains or leaders of their people. Trench. 2. In England, one of the highest order of nobility after princes and princesses of the royal blood and the four archbishops of England and Ireland. 3. In some European countries, a sovereign prince, without the title of king. Duke's coronet. See Illust. of Coronet. -- To dine with Duke Humphrey, to go without dinner. See under Dine. Duke, v. i. Defn: To play the duke. [Poetic] Lord Angelo dukes it well in his absence. Shak.

---