drunk
n. குடிவெறி, குடித்தல் (காவல்துறைக்குற்றத் தாள்) குடிவழக்கு, குடித்ததாகக் குற்றம் சாட்டப்படவர், கள் முதலியன குடித்தவர், (பெயரடை) வெறியுண்ட, கட்குறியல் மூழ்கியிருக்கிற, பொங்கும் உணர்ச்சியில் மூழ்கிய.
Drunk, a. Etym: [OE. dronke, drunke, dronken, drunken, AS. druncen. Orig. the same as drunken, p. p. of drink. See Drink.] 1. Intoxicated with, or as with, strong drink; inebriated; drunken; - - never used attributively, but always predicatively; as, the man is drunk (not, a drunk man). Be not drunk with wine, where in is excess. Eph. v. 18. Drunk with recent prosperity. Macaulay. 2. Drenched or saturated with moisture or liquid. I will make mine arrows drunk with blood. Deut. xxxii. 42. Drunk, n. Defn: A drunken condition; a spree. [Slang]