distort

v. உருவேறுபடுத்து, உருச்சிதை, வடிவு அலங்கோலமாக்கு, வளைமுகக்கண்ணாடி போன்றவற்றின் வகையில் தோற்றத்தை அருவருப்பானதாக்கு, கருத்தினைப் புரட்டு, சய்திகளைத் திரித்துக்கூறு, நோக்க வகையில் மாறாட்ட செய், மெய்ம்மை திர்த்துப் புரளிசெய், தவறான வழியில் செலுத்து.

---

Dis*tort", a. Etym: [L. distortus, p. p. of distorquere to twist, distort; dis- + torquere to twist. See Torsion.] Defn: Distorted; misshapen. [Obs.] Her face was ugly and her mouth distort. Spenser. Dis*tort", v. t. [imp. & p. p. Distorted; p. pr. & vb. n. Distorting.] 1. To twist of natural or regular shape; to twist aside physically; as, to distort the limbs, or the body. Whose face was distorted with pain. Thackeray. 2. To force or put out of the true posture or direction; to twist aside mentally or morally. Wrath and malice, envy and revenge, do darken and distort the understandings of men. Tillotson. 3. To wrest from the true meaning; to pervert; as, to distort passages of Scripture, or their meaning. Syn. -- To twist; wrest; deform; pervert.

---