dissonance
n. ஒலிமுரண்பாடு, இசைகேடு, இசைமுரண்பாடு, முரண்பாடு, ஒவ்வாமை, பொருத்தக்கேடு.
Dis"so*nance, n. Etym: [L. dissonantia: cf. F. dissonance.] 1. A mingling of discordant sounds; an inharmonious combination of sounds; discord. Filled the air with barbarous dissonance. Milton. 2. Want of agreement; incongruity. Milton.