dissentient
n. பெரும்பான்மையருடன் மாறுபாடுடையவர், பணிமுறைத் தலைவரின் கருத்தை ஏற்க மறுப்பவர், (பெயரடை) பெரும்பான்மையருடன் மாறுபட்ட, அதிகார வர்க்கத்தின் கருத்துக்கு முரண்பட்ட.
Dis*sen"tient, a. Etym: [L. dissentiens, p. pr. of dissentire. See Dissent, v. i.] Defn: Disagreeing; declaring dissent; dissenting. -- n. Defn: One who dissents. Macaulay.