diapason
n. சுரங்கள் எழு கடந்த எட்டன் வடடம், முழு வட்டப்பாலை, உச்சக்குரலிசைப்பு, குரல் முழு ஏற்றத்தாழ்வளவு, இசைக்கருவியின் முழு ஏற்றத்தாழ்வெல்லை, முழு நிறை சுரங்கள் அடங்கிய ஒத்திசைவமைதி, முழுநிறை இன்னிசை எழுச்சியளவை, இசை மேளத்தின் முழுநிறை தடையுறுப்பு, ஆற்றலெல்லை, முழு வீச்செலலை, நிலையான மதிப்பளவை.
Di`a*pa"son, n. Etym: [L., fr. Gr. i. e., diapason. Cf. Panacea.] 1. (Gr. Mus.) Defn: The octave, or interval which includes all the tones of the diatonic scale. 2. Concord, as of notes an octave apart; harmony. The fair music that all creatures made . . . In perfect diapason. Milton. 3. The entire compass of tones. Through all the compass of the notes it ran, The diapason closing full in man. Dryden. 4. A standard of pitch; a tuning fork; as, the French normal diapason. 5. One of certain stops in the organ, so called because they extend through the scale of the instrument. They are of several kinds, as open diapason, stopped diapason, double diapason, and the like.