demonstrative
n. சுட்டுச்சொல் சுட்டுச்சொல், சுட்டியல் மறுபெயர், சுட்டியல் பெயரடை, சுட்டியல் வினையடை, (வினை) சுட்டுகிற, சுட்டிக்காட்டுகிற, தௌதவுபடுத்துகிற, விளக்கிக்காட்டும் இயல்புடைய, வாதமுறயில் முடிவான, சான்று விளக்கத் திறமுடைய, மெய்ப்பிக்கும் இயல்வுடைய, உவ்ர்ச்சிகளை உருப்படுத்திக் காட்டுந் தன்மை வாய்ந்த, வௌதப்படக் காட்டும் இயல்புடைய.
De*mon"stra*tive, a. Etym: [F. démonstratif, L. demonstrativus.] 1. Having the nature of demonstration; tending to demonstrate; making evident; exhibiting clearly or conclusively. "Demonstrative figures." Dryden. An argument necessary and demonstrative. Hooker. 2. Expressing, or apt to express, much; displaying feeling or sentiment; as, her nature was demonstrative. 3. Consisting of eulogy or of invective. "Demonstrative eloquence." Blair. Demonstrative pronoun (Gram.), a pronoun distinctly designating that to which it refers. De*mon"stra*tive, n. (Gram.) Defn: A demonstrative pronoun; as, "this" and "that" are demonstratives.