decumbent

a. படுத்த நிலையிலுள்ள,(வில.,தாவ) நிலத்தின் மீது படிந்து கிடக்கிற, (வில) உடல்மீது நெடுக்காகக் கிடக்கிற, (தாவ) கிளைமீது படிந்துகிடக்கிற.

---

De*cum"bent, a. Etym: [L. decumbens, -entis, p. pr. of decumbere; de- + cumbere (only in comp.), cubare to lie down.] 1. Lying down; prostrate; recumbent. The decumbent portraiture of a woman. Ashmole. 2. (Bot.) Defn: Reclining on the ground, as if too weak to stand, and tending to rise at the summit or apex; as, a decumbent stem. Gray.

---