declare
v. சாற்று, அறிவி, தெரிவி, பலரறியக் கூறு, விளம்பரப்படுத்து, வலியுறுத்திக் கூறு, உறுதியாகக் கூறு, முழு விவஜ்ம் அறிவி, சீட்டாட்ட வகைகளில் கையிருப்புக் காட்டி வெற்றி அறிவி, சீட்டாட்ட வகைளில் கையிருப்புக் காட்டி வெற்றி அறிவி, துபுத் தெரிவி, துபிலா ஆட்ட்ங்கூறு, அறிவிப்புச் செய், முடிவு தெரிவி, உளச்சார்பு வௌதப்படக் கிளந்துரை, மரப்பந்தாட்டத்தில் பத்துப் பேரின் முழு ஒழிவின் முன்பே தானாக ஆட்டத்தை முடி,
De*clare", v. t. [imp. & p. p. Declared; p. pr. & vb. n. Declaring.] Etym: [F. déclarer, from L. declarare; de + clarare to make clear, clarus, clear, bright. See Clear.] 1. To make clear; to free from obscurity. [Obs.] "To declare this a little." Boyle. 2. To make known by language; to communicate or manifest explicitly and plainly in any way; to exhibit; to publish; to proclaim; to announce. This day I have begot whom I declare My only Son. Milton. The heavens declare the glory of God. Ps. xix. 1. 3. To make declaration of; to assert; to affirm; to set forth; to avow; as, he declares the story to be false. I the Lord . . . declare things that are right. Isa. xlv. 19. 4. (Com.) Defn: To make full statement of, as goods, etc., for the purpose of paying taxes, duties, etc. To declare off, to recede from an agreement, undertaking, contract, etc.; to renounce. -- To declare one's self, to avow one's opinion; to show openly what one thinks, or which side he espouses. De*clare", v. i. 1. To make a declaration, or an open and explicit avowal; to proclaim one's self; -- often with for or against; as, victory declares against the allies. Like fawning courtiers, for success they wait, And then come smiling, and declare for fate. Dryden. 2. (Law) Defn: To state the plaintiff's cause of action at law in a legal form; as, the plaintiff declares in trespass.