deafen
v. கூச்சலினால் காதடைக்கச்செய், கூக்குரலிட்டுக் காது கேட்காதபடிசெய், செவிடுபட முழங்கு. மற்ற இசை கேளாதபடி பேரொலி செய், செவி அதிரவை, ஓசை ஊடுருவாதபடி செய், தள முதலியஹ்ற்றின் வகையில் ஒலித் தடைப்படுத்து.
Deaf"en, v. t. [imp. & p. p. Deafened; p. pr. & vb. n. Deafening.] Etym: [From Deaf.] 1. To make deaf; to deprive of the power of hearing; to render incapable of perceiving sounds distinctly. Deafened and stunned with their promiscuous cries. Addison. 2. (Arch.) Defn: To render impervious to sound, as a partition or floor, by filling the space within with mortar, by lining with paper, etc.