dazzle

n. மினுமினுப்பு, பகட்டு, பளபளப்பு, கண்கூசப் பண்ணும் பொருள், (வினை) ஔதமிகுதியால் கண்கூசச்செய், மேம்பாடு காட்டிப் பகட்டுஇ திறமையால் குழப்பு, அழகுத் தோற்றதழ்ல் மிரட்சியுறச்செய், பெருமையால் திகைக்கவை, அளவினால் பொறி கலங்கவை.

Synonyms

Antonyms

Daz"zle, v. t. [imp. & p. p. Dazzled; p. pr. & vb. n. Dazzling.] Etym: [Freq. of daze.] 1. To overpower with light; to confuse the sight of by brilliance of light. Those heavenly shapes Will dazzle now the earthly, with their blaze Insufferably bright. Milton. An unreflected light did never yet Dazzle the vision feminine. Sir H. Taylor. 2. To bewilder or surprise with brilliancy or display of any kind. "Dazzled and drove back his enemies." Shak. Daz"zle, v. i. 1. To be overpoweringly or intensely bright; to excite admiration by brilliancy. Ah, friend! to dazzle, let the vain design. Pope. 2. To be overpowered by light; to be confused by excess of brightness. An overlight maketh the eyes dazzle. Bacon. I dare not trust these eyes; They dance in mists, and dazzle with surprise. Dryden. Daz"zle, n. Defn: A light of dazzling brilliancy.