daughter
மகள், புதல்வி, பெண் குழந்தை, பெண்பால் மரபு வழித்தோன்றல், குடும்பப் பெண் உறுப்பினர், குழத்தின் பெண் உறுப்பினர், பெண்பாலர், அணங்கு, ஒருவரின் ஆன்மீக வாழ்வின் விளைவான மாது, ஒன்றன் அறிவால் விளைவான அணங்கு, வருவிளைவின் உருவகம், (பெயரடை) (உயி) வழித் தோன்றிய, வழிஉருவான.
Daugh"ter, n.; pl. Daughters; obs. pl. Daughtren. Etym: [OE. doughter, doghter, dohter, AS. dohtor, dohter; akin to OS. dohtar, D. dochter, G. tochter, Icel. d, Sw. dotter, Dan. dotter, datter, Goth. daúhtar,, OSlav. d, Russ. doche, Lith. dukt, Gr. , Zendughdhar, Skr. duhit; possibly originally, the milker, cf. Skr. duh to milk. sq. root68, 245.] 1. The female offspring of the human species; a female child of any age; -- applied also to the lower animals. 2. A female descendant; a woman. This woman, being a daughter of Abraham. Luke xiii. 16. Dinah, the daughter of Leah, which she bare unto Jacob, went out to see the daughter of the land. Gen. xxxiv. 1. 3. A son's wife; a daughter-in-law. And Naomi said, Turn again, my daughters. Ruth. i. 11. 4. A term of adress indicating parental interest. Daughter, be of good comfort. Matt. ix. 22. Daughter cell (Biol.), one of the cells formed by cell division. See Cell division, under Division.