craze
n. வெடிப்பு, வெடிப்புத்தடம், வடு, மனமாறாட்டம், கோட்டி, பித்த மயக்கம், ஆர்வவெறி, மட்டுமீறிய வெறி ஆர்வம், மாறுபடும் பற்று மயக்கம், வேறுபடும் நாண் மரபு, (வி.) வெடிக்கச் செய், மட்பாண்டத்தில் நுண்ணிய வெடிப்புத் தடங்கள் தோற்றுவி, வெடிப்புத் தடங்கள் தோன்றப் பெறு, மனமாறாட்டம் செய், கிறுக்காக்கு.
Craze (krz), v. t. [imp. & p. p. Crazed (krzd); p. pr. & vb. n. Crazing.] Etym: [OE. crasen to break, fr. Scand., perh. through OF.; cf. Sw. krasa to crackle, sl, to break to pieces, F. to crush, fr. the Scand. Cf. Crash.] 1. To break into pieces; to crush; to grind to powder. See Crase. God, looking forth, will trouble all his host, And craze their chariot wheels. Milton. 2. To weaken; to impair; to render decrepit. [Obs.] Till length of years, And sedentary numbness, craze my limbs. Milton. 3. To derange the intellect of; to render insane. Any man . . . that is crazed and out of his wits. Tilloston. Grief hath crazed my wits. Shak. Craze, v. i. 1. To be crazed, or to act or appear as She would weep and he would craze. Keats. 2. To crack, as the glazing of porcelain or pottery. Craze, n. 1. Craziness; insanity. 2. A strong habitual desire or fancy; a crotchet. It was quite a craze with him [Burns] to have his Jean dressed genteelly. Prof. Wilson. 3. A temporary passion or infatuation, as for same new amusement, pursuit, or fashion; as, the bric-a-brac craze; the æsthetic craze. Various crazes concerning health and disease. W. Pater.