cousin

n. பெற்றோரின் உடன் பிறந்தாரின் சேய், அத்தை மகன், அத்தைமகள், மாமன் மகள், மாமன் மகள், சிற்றப்பன்-பெரியப்பன் மகன், சிற்றப்பன்-பெரியப்பன் மகள், சிற்றன்னை-பெரியன்னை மகன், சிற்றன்னை-பெரியன்னை மகள், தொலை உறவினர், உடன் தோழமைக் கூட்டத்தார் (பெருமக்களைக் குறித்த மன்னர் சுட்டு வழக்குச் சொல்).

---

Cous"in (kz"'n), n. Etym: [F. cousin, LL. cosinus, cusinus, contr. from L. consobrinus the child of a mother's sister, cousin; con- + sobrinus a cousin by the mother's side, a form derived fr. soror (forsosor) sister. See Sister, and cf. Cozen, Coz.] 1. One collaterally related more remotely than a brother or sister; especially, the son or daughter of an uncle or aunt. Note: The children of brothers and sisters are usually denominated first cousins, or cousins-german. In the second generation, they are called second cousins. See Cater-cousin, and Quater-cousin. Thou art, great lord, my father's sister's son, A cousin-german to great Priam's seed. Shak. 2. A title formerly given by a king to a nobleman, particularly to those of the council. In English writs, etc., issued by the crown, it signifies any earl. My noble lords and cousins, all, good morrow. Shak. Cous"in, n. Defn: Allied; akin. [Obs.] Chaucer.

---