cork

n. தக்கை, நெட்டி, நெட்டிமரத்தின் பட்டை, தெற்கு ஐரோப்பா-வடக்கு ஆப்பிரிக்கா முதலிய இடங்களிலுள்ள நெட்டிமர வகை, தக்கையால் செய்யப்பட்ட அடைப்பான், மூடி, அடைப்பு வகை, (தாவ.) மர மென்பட்டை, வௌதப்பட்டையை உருவாக்கும் தடித்த உயிராச் சுவருள்ள நெருக்கமான இழைமம், நீர்காப்புடைய அடைப்பு, வளிகாப்புடைய மூடி, தக்கைத் துண்டு, தக்கை மிதவை, (பெ.) தக்கையாலான, தக்கையால் செய்யப்பட்ட, (வி.) தக்கையால் மூடு, மூடி வழியடைத்துவிடு, தக்கைக் கரியால் கருமையாக்கு.

---

Cork (krk), n. Etym: [Cf. G., Dan., & Sw. kork, D. kurk; all fr. Sp. corcho, fr. L. cortex, corticis, bark, rind. Cf. Cortex.] 1. The outer layer of the bark of the cork tree (Quercus Suber), of which stoppers for bottles and casks are made. See Cutose. 2. A stopper for a bottle or cask, cut out of cork. 3. A mass of tabular cells formed in any kind of bark, in greater or less abundance. Note: Cork is sometimes used wrongly for calk, calker; calkin, a sharp piece of iron on the shoe of a horse or ox. Cork jackets, a jacket having thin pieces of cork inclosed within canvas, and used to aid in swimming. -- Cork tree (Bot.), the species of oak (Quercus Suber of Southern Europe) whose bark furnishes the cork of commerce. Cork, v. t. [imp. & p. p. Corked (krkt); p. pr. & vb. n. Corking.] 1. To stop with a cork, as a bottle. 2. To furnish or fit with cork; to raise on cork. Tread on corked stilts a prisoner's pace. Bp. Hall. Note: To cork is sometimes used erroneously for to calk, to furnish the shoe of a horse or ox with sharp points, and also in the meaning of cutting with a calk.

---