conqueror
n. வெல்பவர், வென்று கைக்கொண்டவர், வெற்றியாளர், பிள்ளைகளின் விளையாட்டு வகையில் எதிரியின் காயை அடித்து ஒடித்த காய்.
Con"quer*or, n. Etym: [OF. conquereor, fr. conquerre,] Defn: One who conquers. The Conqueror (Eng. Hist.). William the Norman (1027-1067) who invaded England, defeated Harold in the battle of Hastings, and was crowned king, in 1066.