congregation

n. ஒருங்கு கூட்டுதல், ஒன்று கூடுதல், திரளுதல், கூட்டம், சபை, பல்கலைக்கழகப் பேரவை, தகுதி நிரம்பிய பல்கலைக்கழக உறுப்பினர்கள் திரள் குழாம், திருக்கூட்டம், திருக்கோயிலுக்கு வழக்கமாகச் செல்பவர்களின் தொகுதி, ஸ்காத்லாந்தில் முற்காலத் தீவிரப் 'புராட்ட ஸ்டாண்டுக்' கிறித்தவர்களின் குழாம், ரோமன் கத்தோலிக்கத் திருச்சபையின் அரங்க ஆட்சிப்பொறுப்பேற்கும் குழு, போப்பாண்டவர் தேர்வுரிமை நிலைக்குழு, நோன்பு இன்றி இயங்கும் துறவிமட வகையின் துறவியர் தொகுதி, (விவி) இஸ்ரவேலர் தொகுதி, தொகுதி குழாம்.

---

Con`gre*ga"tion, n. Etym: [L. congregatio: cf. F. congrégation.] 1. The act of congregating, or bringing together, or of collecting into one aggregate or mass. The means of reduction in the fire is but by the congregation of homogeneal parts. Bacon. 2. A collection or mass of separate things. A foul and pestilent congregation of vapors. Shak. 3. An assembly of persons; a gathering; esp. an assembly of persons met for the worship of God, and for religious instruction; a body of people who habitually so meet. He [Bunyan] rode every year to London, and preached there to large and attentive congregations. Macaulay. 4. (Anc. Jewish Hist.) Defn: The whole body of the Jewish people; -- called also Congregation of the Lord. It is a sin offering for the congregation. Lev. iv. 21. 5. (R. C. Ch.) (a) A body of cardinals or other ecclesiastics to whom as intrusted some departament of the church business; as, the Congregation of the Propaganda, which has charge of the missions of the Roman Catholic Church. (b) A company of religious persons forming a subdivision of a monastic order. 6. The assemblage of Masters and Doctors at Oxford or Cambrige University, mainly for the granting of degrees. [Eng.] 7. (Scotch Church Hist.) Defn: the name assumed by the Protestant party under John Knox. The leaders called themselves (1557) Lords of the Congregation.

---