clinch
n. விடாப்பிடி, தீர்முடிவு, முடிவுத்தீர்வு, (வி.) ஆணியை அடித்து மல்க்கி இறுக்கு, வாதத்துக்குத் தீர்வான முடிவுகொடு, வலியுறுத்தி முடிவுசெய், (கப்.) தனி முடிச்சால் கயிற்றின் கட்டிறுக்கு, குத்துச்சண்டையில் கை ஓங்க முடியாத அளவில் நெருங்கிப்பிடி.
Clinch (; 224), v. t. [imp. & p. p. Clinched; p. pr. & vb. n. Clinching.] Etym: [OE. clenchen, prop. causative of clink to cause to clink, to strike; cf. D. klinken to tinkle, rivet. See Clink.] 1. To hold firmly; to hold fast by grasping or embracing tightly. "Clinch the pointed spear." Dryden. 2. To set closely together; to close tightly; as, to clinch the teeth or the first. Swift. 3. The bend or turn over the point of (something that has been driven trough an object), so that it will hold fast; as, to clinch a nail. 4. To make conclusive; to confirm; to establish; as, to clinch an argument. South. Clinch, v. i. Defn: To hold fast; to grasp something firmly; to seize or grasp one another. Clinch, n. 1. The act or process of holding fast; that which serves to hold fast; a grip; a grasp; a clamp; a holdfast; as, to get a good clinch of an antagonist, or of a weapon; to secure anything by a clinch. 2. A pun. Pope. 3. (Naut.) Defn: A hitch or bend by which a rope is made fast to the ring of an anchor, or the breeching of a ship's gun to the ringbolts.