chorus

n. கிரேக்க நாடகங்களிலும் சமயவிழாக்களிலும் பங்கு கொள்ளும் ஆடல்பாடற்குழு, எலிசபத் அரசிகால ஆங்கில நாடகங்களில் முகப்புரையும் இடை நிகழ்வுரையும் ஆற்றியவர், சூத்திரக்காரர், பாடகர்குழு, பலர் கூடிப் பாடும் பாடல், பலர் குரல் பேச்சு, (இசை.) பல சுதிக் குரலிணைவு, கேட்போரும் கலந்து கொள்ளும் பல்லவிப் பகுதி, (வி.) பாடகர்குழுவில் இணைந்து பாடு, குழுவின் குரலில் இணைந்து பேசு.

---

Cho"rus, n.; pl. Choruses. Etym: [L., a dance in a ring, a dance accompanied with song; a chorus, a band of dancers and singers. Gr. Choir.] 1. (Antiq.) Defn: A band of singers and dancers. The Grecian tragedy was at first nothing but a chorus of singers. Dryden. 2. (Gr. Drama) Defn: A company of persons supposed to behold what passed in the acts of a tragedy, and to sing the sentiments which the events suggested in couplets or verses between the acts; also, that which was thus sung by the chorus. What the lofty, grave tragedians taught In chorus or iambic. Milton. 3. An interpreter in a dumb show or play. [Obs.] 4. (Mus.) Defn: A company of singers singing in concert. 5. (Mus.) Defn: A composition of two or more parts, each of which is intended to be sung by a number of voices. 6. (Mus.) Defn: Parts of a song or hymn recurring at intervals, as at the end of stanzas; also, a company of singers who join with the singer or choir in singer or choir in singing such parts. 7. The simultaneous of a company in any noisy demonstration; as, a Chorus of shouts and catcalls. Cho"rus, v. i. [imp. & p. p. Chorused; p. pr. & vb. n. Chorusing.] Defn: To sing in chorus; to exclaim simultaneously. W. D. Howells.

---