chariot

n. தேர், இரதம், நாலு சக்கரமுள்ள அரசாங்க வண்டி, போர்ச்சகடம், வெற்றியூர்தி, (வி.) தேரில் ஏற்றிச் செல், இரதத்தில் ஏறிச்செல்.

---

Char"i*ot, n. Etym: [F. Chariot, from char car. See Car.] 1. (Antiq.) Defn: A two-wheeled car or vehicle for war, racing, state processions, etc. First moved the chariots, after whom the foot. Cowper. 2. A four-wheeled pleasure or state carriage, having one seat. Shak. Char"i*ot, v. t. [imp. & p. p. Charioted; p. pr. & vb. n. Charioting.] Defn: To convey in a chariot. Milton.

---