chapter
n. ஏட்டின் தலைப்பிரிவு, அதிகாரம், இயல், அத்தியாயம், முழுக்கூறு, பொருட் கூறு, நிகழ்ச்சிக்கூறு, சட்டப் பெரும் பிரிவு, கட்டளைக் குருக்களின் தொகுதிக்கூட்டம், துறவியர் குழுக்கூட்டம், சங்கம், கழகம், கூட்டுக்குழு, மணிப்பொறியின் ரோம எண்கள், (வி.) இயல் வகு, இயல்களாகப் பிரி, கடி, கண்டித்துத் திருத்து.
Chap"ter, n. Etym: [OF. chapitre, F. chapitre, fr. L. capitulum, dim. of caput head, the chief person or thing, the principal division of a writing, chapter. See Chief, and cf, Chapiter.] 1. A division of a book or treatise; as, Genesis has fifty chapters. 2. (Eccl.) (a) An assembly of monks, or of the prebends and other clergymen connected with a cathedral, conventual, or collegiate church, or of a diocese, usually presided over by the dean. (b) A community of canons or canonesses. (c) A bishop's council. (d) A business meeting of any religious community. 3. An organized branch of some society or fraternity as of the Freemasons. Robertson. 4. A meeting of certain organized societies or orders. 5. A chapter house. [R.] Burrill. 6. A decretal epistle. Ayliffe. 7. A location or compartment. In his bosom! In what chapter of his bosom Shak. Chapter head, or Chapter heading, that which stands at the head of a chapter, as a title. -- Chapter house, a house or room where a chapter meets, esp. a cathedral chapter. -- The chapter of accidents, chance. Marryat. Chap"ter, v. t. 1. To divide into chapters, as a book. Fuller. 2. To correct; to bring to book, i. e., to demand chapter and verse. [Obs.] Dryden.