chair

n. நாற்காலி, சாய்விருக்கை, பணிமுதல்வர் பீடம், தலைவர் இருக்கை, தலைவர் பதவி, தலைவர், தலைமை, கூட்டத்தலைவர் பதவி, இருக்கை, பேராசிரியர் பதவி, மாநகர் முதல்வர் பதவி, தனிமனிதர் இருக்கை ஊர்தி, தூக்கு நாற்காலி, அமர் சிவிகை, தண்டவாளத்தை உரிய இடத்தில் உறுதிப்படுத்தும் எஃகுப்பிடிப்பு, சான்றுப் பெட்டி, சாவுத் தண்டனைக்கான மின்பாய்வு நாற்காலி, (வி.) அதிகார இருக்கையில் அன்ர்வி, வெற்றி ஊர்வலமாகத் தூக்கிச்செல், கூட்டத் தலைவராக இருந்து நடத்து.

---

Chair, n. Etym: [OE. chaiere, chaere, OF. chaiere, chaere, F. chaire pulpit, fr. L. cathedra chair, armchair, a teacher's or professor's chair, Gr. sit. See Sit, and cf. Cathedral, chaise.] 1. A movable single seat with a back. 2. An official seat, as of a chief magistrate or a judge, but esp. that of a professor; hence, the office itself. The chair of a philosophical school. Whewell. A chair of philology. M. Arnold. 3. The presiding officer of an assembly; a chairman; as, to address the chair. 4. A vehicle for one person; either a sedan borne upon poles, or two- wheeled carriage, drawn by one horse; a gig. Shak. Think what an equipage thou hast in air, And view with scorn two pages and a chair. Pope. 5. An iron blok used on railways to support the rails and secure them to the sleepers. Chair days, days of repose and age. -- To put into the chair, to elect as president, or as chairman of a meeting. Macaulay. -- To take the chair, to assume the position of president, or of chairman of a meeting. Chair, v. t. [imp. & p. pr. Chaired; p. pr. & vb. n. Chairing.] 1. To place in a chair. 2. To carry publicly in a chair in triumph. [Eng.]

---