censor

n. பண்டை ரோம குற்ற நடுவர், நெறிமுறைக் கண்காணி, ஏடுகள்-செய்தித்தாள்கள்-திரைப்படங்கள்-கடிதங்கள் ஆகியவற்றின் தணிக்கையாளர், சீர்மையர், கடித ஆய்வாளர், குற்றங்குறை காண்பவர், (உள.) அகமனத்திலுள்ள விரும்பத்தகாத உவ்ர்ச்சிச் சிக்கல்கள் உணர்வுத் தளத்தில் தோன்றாதபடி தடுக்கும் உள்ளுணர்வு, பல்கலைக்கழக அலுவலர்கள், (வி.) குற்றங்குறைகள் ஆய்ந்து கண்டி, தணிக்கை செய்.

---

Cen"sor, n. Etym: [L. censor, fr. censere to value, tax.] 1. (Antiq.) Defn: One of two magistrates of Rome who took a register of the number and property of citizens, and who also exercised the office of inspector of morals and conduct. 2. One who is empowered to examine manuscripts before they are committed to the press, and to forbid their publication if they contain anything obnoxious; -- an official in some European countries. 3. One given to fault-finding; a censurer. Nor can the most circumspect attention, or steady rectitude, escape blame from censors who have no inclination to approve. Rambler. 4. A critic; a reviewer. Received with caution by the censors of the press. W. Irving.

---