catholic

n. ரோமன் கத்தோலிக்கர், ரோமன் கத்தோலிக்கச் சமயச் சார்புடையவர், (பெ.) எல்லாவற்றையும் அகப்படுத்திய, முழுநிறைவான, அகல்விரிவான, பொதுவான, கிறித்தவர்கள் எல்லோரும் உள்ளிட்ட, முதுமுறைச்சார்பான, மரபறாத, நீண்மரபுத் தொடர்புடைய, தாராளமாக, விரிந்த மனப்பான்மையுள்ள, சமயப் பொறுமைவாய்ந்த, பெருமனம் உடைய, கீழைக் கிறித்தவ சமயத்தவர்க்கும் மேலைக் கிறித்தவ சமயத்தவர்க்கும் உண்டான பெரும் பிளவுக்கு முன்னிருந்த மரபு சார்ந்த, ரோமன் கத்தோலிக்கர்களுக்குரிய.

---

Cath"o*lic, a. Etym: [L. catholicus, Gr. solid: cf. F. catholique.] 1. Universal or general; as, the catholic faith. Men of other countries [came] to bear their part in so great and catholic a war. Southey. Note: This epithet, which is applicable to the whole Christian church, or its faith, is claimed by Roman Catholics to belong especially to their church, and in popular usage is so limited. 2. Not narrow-minded, partial, or bigoted; liberal; as, catholic tastes. 3. Of or pertaining to, or affecting the Roman Catholics; as, the Catholic emancipation act. Catholic epistles, the espistles of the apostles which are addressed to all the faithful, and not to a particular church; being those of James, Peter, Jude, and John. Cath"o*lic, n. 1. A person who accepts the creeds which are received in common by all parts of the orthodox Christian church. 2. An adherent of the Roman Catholic church; a Roman Catholic. Old Catholic, the name assumed in 1870 by members of the Roman Catholic church, who denied the ecumenical character of the Vatican Council, and Rejected its decrees, esp. that concerning the infallibility of the pope, as contrary to the ancient Catholic faith.

---