casuist
n. சமய சாத்திரங்களின் தத்துவ ஆதரங்கள் காட்டி மயிரிழை பிளக்கும் வாத எதிர்வாதம் செய்பவர், ஆரவாரச் சொற்பேராளர், விதிமுறைவாதி, குதிர்க்கவாதி, விதண்டாவாதி, வாதத் திறமையுடையவர், வாய்வலர்.
Cas"u*ist, n. Etym: [L. casus fall, case; cf. F. casuiste. See Casual.] Defn: One who is skilled in, or given to, casuistry. The judment of any casuist or learned divine concerning the state of a man's soul, is not sufficient to give him confidence. South. Cas"u*ist, v. i. Defn: To play the casuist. Milton.