canopy

n. மேற்கட்டி, விதானம், மேற்கவிகை, உலகக் கவிகை மாடம், (க.க.) மாட மேற்கட்டு, உருவச்சிலை-கல்லறை-பலிமேடை-சாவடி ஆகியஹ்ற்றின் மேற்கட்டுமானம், விமானமோட்டி இருக்கைமீதுள்ள ஔதயூடுவும் மேற்கவிகை, வடிமானக் காப்புக்குடையின் மேற்பகுதி, (வி.) மேற்கட்டி போலக் கவிந்து இயலு, விதானம் அமை.

---

Can"o*py, n.; pl. Canopies. Etym: [Oe. canopie, F. canopésofa, Of canopée, canopeu, canopieu, canopy, vail, pavilion (cf. It. canepècanopy, sofa), LL. canopeum a bed with mosquito curtains, fr. Gr. Cone, and Optic.] 1. A covering fixed over a bed, dais, or the like, or carried on poles over an exalted personage or a sacred object, etc. chiefly as a mark of honor. "Golden canoniec and beds of state." Dryden. 2. (Arch.) (a) An ornamental projection, over a door, window, niche, etc. (b) Also, a roofike covering, supported on pilars over an altar, a statue, a fountain, etc. Can"o*py, v. t. [imp. & p. p. Canopes; p. pr. & vb. n. Canopying.] Defn: To cover with, or as with, a canopy. "A bank with ivy canopied." Milton.

---