bungle
n. செயற் குளறுபடி, அரைகுறைச் செயலாண்மை, அரைகுறைவான நயமற்ற செய்பொருள், (வினை) குளறுபடி செய், திறமையின்றித் தவறு இழை, அரை குரை வேலை செய், அருவருப்பாக நடந்து கொள்.
Bun"gle, v. i. [imp. & p. p. Bungled (; p. pr. & vb. n. Bungling.] Etym: [Prob. a diminutive from, akin to bang; cf. Prov. G. bungen to beat, bang, OSw. bunga. See Bang.] Defn: To act or work in a clumsy, awkward manner. Bun"gle, v. t. Defn: To make or mend clumsily; to manage awkwardly; to botch; -- sometimes with up. I always had an idea that it would be bungled. Byron. Bun"gle, n. Defn: A clumsy or awkward performance; a botch; a gross blunder. Those errors and bungles which are committed. Cudworth.