brigade
n. படை அணிப்பகுதி, களப்பீரங்கிப் பிரிவுல்ன் மூன்று காலாட்பிரிவுகளடங்கிய படைவகுப்பு, கவசப்படைப்பகுதி, ஒழுங்கும் கட்டுப்பாடுமுள்ள தொண்டர்குழு, (வினை) படைப்பகுதியாக அமை, படைப்பிரிவுகல் இணை, படை வகுப்புக்களாக அமை, படைப்பிரிவுடன் இணை, படை வகுப்புக்களாக உருவாகு, ஒழுங்காக அமை.
Bri*gade", n. Etym: [F. brigade, fr. It. brigata troop, crew, brigade, originally, a contending troop, fr. briga trouble, quarrel. See Brigand.] 1. (Mil.) Defn: A body of troops, whether cavalry, artillery, infantry, or mixed, consisting of two or more regiments, under the command of a brigadier general. Note: Two or more brigades constitute a division, commanded by a major general; two or more divisions constitute an army corps, or corps d'armée. [U.S.] 2. Any body of persons organized for acting or marching together under authority; as, a fire brigade. Brigade inspector, an officer whose duty is to inspect troops in companies before they are mustered into service. -- Brigade major, an officer who may be attached to a brigade to assist the brigadier in his duties. Bri*gade", v. t. [imp. & p. p. Brigaded; p. pr. & vb. n. Brigading.] (Mil.) Defn: To form into a brigade, or into brigades.