bleat
n. ஆட்டின் கத்தல், கதறல், புரியாப்பேச்சு, (வினை) கத்து, ஆட்டின் குரல் எழுப்பு, கன்றின் குரலில் கரை, விளங்காக் குரலில் கூச்சலிடு, தளர்குரலுடன் கதறு, பொருளில்லாப் பேச்சுப்பேசு, வீணுரையாடு.
Bleat, v. i. [imp. & p. p. Bleated; p. pr. & vb. n. Bleating.] Etym: [OE. bleten, AS. bl; akin to D. blaten, bleeten, OHG. blazan, plazan; prob. of imitative origin.] Defn: To make the noise of, or one like that of, a sheep; to cry like a sheep or calf. Then suddenly was heard along the main, To low the ox, to bleat the woolly train. Pope The ewe that will not hear her lamb when it baas, will never answer a calf when he bleats. Shak. Bleat, n. Defn: A plaintive cry of, or like that of, a sheep. The bleat of fleecy sheep. Chapman's Homer.