belie
v. பொய்ப்படுத்து, பொய்யாக்கு, பொய்யெனக் காட்டு, ஒன்றைப்பற்றைத் தவறான கருத்துத் தெரிவி, நிறைவேற்றத் தவறு, தகுதியை இழ, போலியாக்கு.
Be*lie", v. t. [imp. & p. p. Belied; p. pr. & vb. n. Belying.] Etym: [OE. bilien, bili, AS. beleógan; pref. be- + leógan to lie. See Lie, n.] 1. To show to be false; to convict of, or charge with, falsehood. Their trembling hearts belie their boastful tongues. Dryden. 2. To give a false representation or account of. Should I do so, I should belie my thoughts. Shak. 3. To tell lie about; to calumniate; to slander. Thou dost belie him, Percy, thou dost belie him. Shak. 4. To mimic; to counterfeit. [Obs.] Dryden. 5. To fill with lies. [Obs.] "The breath of slander doth belie all corners of the world." Shak.