belay
n. கயிற்றை இறுக்கிக் கட்டுவதற்குரிய ஒரு முழுச்சுற்று, முழுச்சுசுற்றுக்குரிய பொருள், (வினை) இறுக்கிக்கட்டு, தடு, முற்றுகை யிடு, வழிப்பறிசெய்.
Be*lay", v. t. [imp. & p. p. Belaid, Belayed; p. pr. & vb. n. Belaying.] Etym: [For senses 1 & 2, D. beleggen to cover, belay; akin to E. pref. be-, and lay to place: for sense 3, OE. beleggen, AS. belecgan. See pref. Be-, and Lay to place.] 1. To lay on or cover; to adorn. [Obs.] Jacket . . . belayed with silver lace. Spenser. 2. (Naut.) Defn: To make fast, as a rope, by taking several turns with it round a pin, cleat, or kevel. Totten. 3. To lie in wait for with a view to assault. Hence: to block up or obstruct. [Obs.] Dryden. Belay thee! Stop.