beadle

n. தண்டேந்தி, துணைவேந்தர் மெய்க்காவலர், தொழிற்குழுக் காவலாளர், திருக்கோயிற் காவற்பணியாளர், தண்டகர், சிறு குற்றஞ் செய்தாரைத் தண்டிக்கும் உரிமையுடைய திருவட்டகைப் பணியாளர்.

---

Bea"dle, n. Etym: [OE. bedel, bidel, budel, OF. bedel, F. bedeau, fr. OHG. butil, putil, G. büttel, fr. OHG. biotan, G. bieten, to bid, confused with AS. bydel, the same word as OHG. butil. See. Bid, v.] 1. A messenger or crier of a court; a servitor; one who cites or bids persons to appear and answer; -- called also an apparitor or summoner. 2. An officer in a university, who precedes public processions of officers and students. [Eng.] Note: In this sense the archaic spellings bedel (Oxford) and bedell (Cambridge) are preserved. 3. An inferior parish officer in England having a variety of duties, as the preservation of order in church service, the chastisement of petty offenders, etc.

---