beacon

n. தொல்லை அடையாளக்குறி, தீ நா, குன்றின் மேலிட்ட விளக்கு, தீப்பந்தம், அடையாளக்குறி காட்டும் நிலையம், முனைப்பாகத் தெரியும் மேடு, கலங்கரை விளக்கம், எச்சரிக்கை ஔத, இடர் எச்சரிப்பு, வழிகாட்டி, விமான வழி காட்டி, தெரு அடையாளக் குறி, கப்பல்கள் அல்லது விமானங்களுக்கு வழிகாட்டுவதற்கான கம்பியில்லாத்தந்தி ஏற்பாடு, (வினை) ஔதகாட்டு, வழிகாட்டு, குறிகாட்டும் விளக்குகளை அமை.

---

Bea"con, n. Etym: [OE. bekene, AS. beácen, b; akin to OS. b, Fries. baken, beken, sign, signal, D. baak, OHG. bouhhan, G. bake; of unknown origin. Cf. Beckon.] 1. A signal fire to notify of the approach of an enemy, or to give any notice, commonly of warning. No flaming beacons cast their blaze afar. Gay. 2. A signal or conspicuous mark erected on an eminence near the shore, or moored in shoal water, as a guide to mariners. 3. A high hill near the shore. [Prov. Eng.] 4. That which gives notice of danger. Modest doubt is called The beacon of the wise. Shak. Beacon fire, a signal fire. Bea"con, v. t. [imp. & p. p. Beaconed (p. pr. & vb. n. Beaconing.] 1. To give light to, as a beacon; to light up; to illumine. That beacons the darkness of heaven. Campbell. 2. To furnish with a beacon or beacons.

---