bash
n. நல்ல அடி, தல்லுகை, அடித்துரைத்தல், (வினை) ஆழ் தழும்புற அடி, உள்ளழுந்த அடி.
Bash, v. t. & i. Etym: [OE. baschen, baissen. See Abash.] Defn: To abash; to disconcert or be disconcerted or put out of countenance. [Obs.] His countenance was bold and bashed not. Spenser.