bandit
n. கொள்ளைக்காரர், சட்ட மீறுபவர், சட்டப் பாதுகாப்பிற்குப் புறம்பாக்கப்பட்டவர், சமுகத்திலிருந்து தள்ளப்பட்டவர்.
Ban"dit, n.; pl.Bandits, or Banditti. Etym: [It. bandito outlaw, p.p. of bandire to proclaim, to banish, to proscribe, LL. bandire, bannire. See Ban an edict, and cf. Banish.] Defn: An outlaw; a brigand. No savage fierce, bandit, or mountaineer. Milton. Note: The plural banditti was formerly used as a collective noun. Deerstealers are ever a desperate banditti. Sir W. Scott.