aura
n. மலர் போன்ற பொருள்களினின்று நுட்பமாக வௌதப்படும் சுரப்பு, (மின்.) ஒரு கூரிய முனியினின்று மின்சாரம் வௌதப்படும்போது உண்டாகும் காற்று மின்னோட்டம், (மரு.) காக்கை வலிப்புக்கும் நரம்புத் தளர்ச்சிக்கும் முன்னுணர்வான அறிகுறி.
Au"ra, n.; pl. Auræ (. Etym: [L. aura air, akin to Gr. 1. Any subtile, invisible emanation, effluvium, or exhalation from a substance, as the aroma of flowers, the odor of the blood, a supposed fertilizing emanation from the pollen of flowers, etc. 2. (Med.) Defn: The peculiar sensation, as of a light vapor, or cold air, rising from the trunk or limbs towards the head, a premonitory symptom of epilepsy or hysterics. Electric ~, a supposed electric fluid, emanating from an electrified body, and forming a mass surrounding it, called the electric atmosphere. See Atmosphere, 2.