arch
n. மேல்வளைவு, வில்வளைவு, கவான், பாலம் தளம் முதிலயவற்றைத் தாங்கும் வளைவுக் கட்டுக்கோப்பு, வில்வளைவைப் போன்ற வடிவமுள்ள பொருள், வில்வளைவானகூரை, மேலே கவான் அமைந்த நடை வழி, (பெ.) முதன்மையான, விளங்கித் தோன்றுகிற, தந்திரமுள்ள, சதுரப்பாடுடைய, வேடிக்கைக்காகக் குறும்பு செய்கிற, (வினை.)வில்வளைவு அமை, கவான் ஆக்கு, மேல்வளைவு கட்டு, கரைக்குக் கரை கவான் நீட்டிக் கட்டு, வில் போல்வளை.
Arch, n. Etym: [F. arche, fr. LL. arca, for arcus. See Arc.] 1. (Geom.) Defn: Any part of a curved line. 2. (Arch.) (a) Usually a curved member made up of separate wedge-shaped solids, with the joints between them disposed in the direction of the radii of the curve; used to support the wall or other weight above an opening. In this sense arches are segmental, round (i. e., semicircular), or pointed. (b) A flat arch is a member constructed of stones cut into wedges or other shapes so as to support each other without rising in a curve. Note: Scientifically considered, the arch is a means of spanning an opening by resolving vertical pressure into horizontal or diagonal thrust. 3. Any place covered by an arch; an archway; as, to pass into the arch of a bridge. 4. Any curvature in the form of an arch; as, the arch of the aorta. "Colors of the showery arch." Milton. Triumphal arch, a monumental structure resembling an arched gateway, with one or more passages, erected to commemorate a triumph. Arch, v. t. [imp. & p. p. Arched; p. pr. & vb. n. Arching.] 1. To cover with an arch or arches. 2. To form or bend into the shape of an arch. The horse arched his neck. Charlesworth. Arch, v. i. Defn: To form into an arch; to curve.