approver
n. ஒப்புக்கொள்பவர், (சட்.) குற்ற உடந்தைச்சாட்சி, குற்றத்துக்கு உடந்தையாயிருந்து பிறகு குற்றவாளிக்கு எதிராகச் சான்று கூறு அனுமதிக்கப்ட்ட ஒருவர்.
Ap*prov"er, n. 1. One who approves. Formerly, one who made proof or trial. 2. An informer; an accuser. [Obs.] Chaucer. 3. (Eng. Law) Defn: One who confesses a crime and accuses another. See 1st Approvement, 2. Ap*prov"er, n. Etym: [See 2d Approve, v. t.] (Eng. Law) Defn: A bailiff or steward; an agent. [Obs.] Jacobs.