appellant

n. மேல் வழக்காடி, கீழ்நீதிமன்றத் தீர்ப்பை எதிர்த்து மேல்நீதிமன்றத்தில் வழக்குத் தொடர்பவர், (பெ.) வேண்டுகோள் செய்கிற, (சட்.) மேல்வழக்குத் தொடர்பான.

---

Ap*pel"lant, a. Etym: [L. appellans, p. pr. of appellare; cf. F. appelant. See Appeal.] Defn: Relating to an appeal; appellate. "An appellant jurisdiction." Hallam. Party appellant (Law), the party who appeals; appellant; -- opposed to respondent, or appellee. Tomlins. Ap*pel"lant, n. 1. (Law) (a) One who accuses another of felony or treason. [Obs.] (b) One who appeals, or asks for a rehearing or review of a cause by a higher tribunal. 2. A challenger. [Obs.] Milton. 3. (Eccl. Hist.) Defn: One who appealed to a general council against the bull Unigenitus. 4. One who appeals or entreats.

---