animism
n. உயிரிலாப் பொருளுக்கும் இயற்கை நிகழ்ச்சிகளுக்கும் ஒரே ஆன்மாவைக் கற்பிக்கும் கொள்கை, பருப்பொருள் சாராத ஆன்மா ஒன்றின் மூலமே உயிரியக்கம் உண்டாகிறது என்ற கோட்பாடு, ஆன்மவாதம், ஆவியுலகக்கோட்பாடு.
An"i*mism, n. Etym: [Cf. F. animisme, fr. L. anima soul. See Animate.] 1. The doctrine, taught by Stahl, that the soul is the proper principle of life and development in the body. 2. The belief that inanimate objects and the phenomena of nature are endowed with personal life or a living soul; also, in an extended sense, the belief in the existence of soul or spirit apart from matter. Tylor.