ancon
n. (உட.) முழுங்கை, கைமுட்டு, குறுங்கால்ஆட்டு வகை, (க.க.) அழகுக்காகச் சுவர் அல்லது வளைவுகளின் பக்கங்களை ஒட்டி ஆதாரத்தட்டுப் போல அமைக்கபடும் சிற்ப உறுப்பு,n. (உட.) முழுங்கை, கைமுட்டு, குறுங்கால்ஆட்டு வகை, (க.க.) அழகுக்காகச் சுவர் அல்லது வளைவுகளின் பக்கங்களை ஒட்டி ஆதாரத்தட்டுப் போல அமைக்கபடும் சிற்ப உறுப்பு,
An"con, n.; L. pl. Ancones. Etym: [L., fr. Gr. (Anat.) Defn: The olecranon, or the elbow. Ancon sheep (Zoöl.), a breed of sheep with short crooked legs and long back. It originated in Massachusetts in 1791; -- called also the otter breed. An"con, An"cone, n. Etym: [See Ancon, above.] (Arch.) (a) The corner or quoin of a wall, cross-beam, or rafter. [Obs.] Gwilt. (b) A bracket supporting a cornice; a console.